Nadat we de dag ervoor te horen hadden gekregen dat onze matties van V3 verloren hadden van Raalte V1, was bij ons natuurlijk de druk extra hoog om deze eerste viertallenwedstrijd van het seizoen te winnen – immers konden we het ons niet veroorloven om met zowel V2 als V3 ergens onderaan de poule te bungelen. Mocht u het nieuws nog niet meegekregen hebben: dit jaar spelen in de eerste klasse van de viertallen twee teams van Max Euwe (van de in totaal vier teams in deze klasse). In februari spelen we pas voor de eerste keer tegen elkaar, maar u snapt natuurlijk dat de vriendschappelijke rivaliteit nu al op aan het laaien is :-)

 

Alweer tegen ENO! Vorige week mocht ESG Dr. Max Euwe 6 ook al aantreden tegen ENO, maar toen moesten we afreizen naar het verre Nijverdal en dit keer hadden we het voordeel van een thuiswedstrijd. Terwijl Wouter nog druk aan het lesgeven was, druppelden de tegenstanders langzaam de speelzaal binnen en werd ons meteen duidelijk dat ze een 1690-speler hadden ingeruild voor een bijna 2100-speler. Slik. Nouja, wij mochten ook niet veel zeggen want Albert Meek viel in voor Joop Mengels, die dit keer niet mee kon spelen. Dit zou een interessante strijd worden.

 

Omdat ik dit keer graag met wit wilde spelen -vorige week speelde ik met zwart tegen ENO en afwisseling is wel goed om de tegenstander in verwarring te brengen –, werd ik op bord 2 neergezet, en hiermee werd de opstelling als volgt:

 

  1. Wouter de Haas (z)(1918) – Johan op den Dries (2096)
  2. Nadia Bloemendaal (1791) – Etien Alssema (1861)
  3. Albert Meek (1867) – Marco Lamers (1740)
  4. Frank Bijleveld (1754) – Rob Hegeman (1660)

Dit zou dus een interessante strijd gaan worden. De borden gingen allemaal vrij gelijk op in het begin, met uitzondering van mijn bord waar ik binnen 30 minuten al een kwal achter stond. Onder het motto: “die toren had ik toch al niet nodig” zette ik alle zeilen bij en dreef mijn tegenstander tot wanhoop met mijn paarden die overal vorkjes dreigden.

Albert was alweer flink bezig met een Albert-wedstrijd en trok met zijn stukken vol ten strijde. Frank en zijn tegenstander hadden binnen 25 zetten nog maar 10 min p.p. op de klok, blijkbaar heeft hij zijn gelijke ontmoet want er is dus nog iemand die zo idioot veel tijd in zo'n korte tijd weet te verbruiken :p

Wouter op bord 1 had een vrij solide stelling weten op te bouwen, er waren wat lijnen open gekomen en daar waren beide spelers nu druk mee om die eigen te maken.

Ik had een paar uurtjes later weer zoveel moed dat ik de zoveelste YOLO[1]-zet deed en toen even heel erg op mijn tellen had moeten passen omdat mijn tegenstander kansen had om weer helemaal terug te komen in de partij....gelukkig zag hij deze kansen niet en kon ik zoveel pionnen opsnoepen dat ik zelfs weer beter stond. Ondertussen had Albert zijn Albert-wedstrijd gewonnen en kon de rest al iets chiller schaken. Dit is wel het grote verschil tussen viertallen en achttallen: de eerste gewonnen of verloren wedstrijd kan al meteen het verschil maken tussen iets minder onder druk staan of juist alle zeilen bijzetten.

 

Een snelle blik op Franks bord leerde Wouter en mij dat Frank ook wel zou gaan winnen en dat we dus aan een remise genoeg hadden voor de winst. Wouter koersde inmiddels aardig af op dat halve puntje terwijl op mijn bord het nog maar de vraag zou zijn wat de uitslag zou worden – het kon echt alle kanten op. Wouter had een paardeneindspel met wat pionnetjes waarbij hij op het einde gretig probeerde om dat ene overgebleven pionnetje te slaan met zijn paard en zo remise af te dwingen. Bij mij had ik K+D+4p tegen K+D+P+p waarbij ik de hele tijd rondom de 20 sec hing (we kregen +10 sec per zet erbij). Irritant en stressen dus, want ik moest inmiddels ook al zo'n 30 minuten naar de wc …

 

Na wat stomme foutjes bleef er een K+2p tegen K+P+p over, een echte typische stelling die mooi in de stappenmethode zou voor kunnen komen. Driehoekjes werden gelopen en zugzwang kwam veel aan bod, waarbij mijn tegenstander uiteindelijk de cruciale 'fout' maakte: ik kon remise afdwingen door mijn twee pionnen af te laten ruilen tegen zijn ene pion. Winst zat er voor mij inmiddels al niet meer in, zijn paard en koning hielden mijn pionnen tegen en ondertussen werd het zwarte pionnetje ook nog gedekt door dat paard. Ik was dus enorm blij toen mijn tegenstander remise aanbood en zonder ook maar een moment te twijfelen nam ik dit ook aan. Inmiddels had Frank ook daadwerkelijk het punt veilig weten te stellen en door mijn remise waren de twee matchpunten een feit!

 

Wouter was net iets na mij klaar. Helemaal boos op zichzelf stond hij op van het bord, wit had het toch voor elkaar gekregen om die ene pion naar de overkant te helpen.

 

De uitslag was dus als volgt:

 

ESG Dr. Max Euwe V2 – ENO 2                                                 2 ½ – 1 ½

1. Wouter de Haas (z)(1918) – Johan op den Dries (2096)      0-1

2. Nadia Bloemendaal (1791) – Etien Alssema (1861)              ½ -½

3. Albert Meek (1867) – Marco Lamers (1740)                         1-0

4. Frank Bijleveld (1754) – Rob Hegeman (1660)                      1-0

 

De eer van de Max Euwe teams in de eerste klasse is dus nog gered! In december mogen wij aantreden tegen Raalte en V3 tegen ENO, dan kunnen we in een directe match rechtzetten wat bij V3 fout ging :-)



     You Only Live Once – afkorting die zeer populair is onder de jeugd en bedoeld is om aan te geven dat je maar één keer leeft en daarom allerlei domme dingen mag doen. Goed, dat laatste is niet helemaal waar maar daar komt het ongeveer wel op neer/zo interpreteert de jeugd het.

ENO 2 – ESG. Dr Max Euwe 6, Maandag 28 oktober, Nijverdal.

 

 Het strijdtoneel voor de eerste wedstrijd van het seizoen voor ons zesde team. Door de wintertijd was het al een uurtje donkerder dan 'normaal' en omdat het eind oktober is, is het 's avonds al lekker koukleumen buiten. Kortom de perfecte omstandigheden om een potje te gaan schaken.

 

Het zesde team van onze mooie vereniging bestaat dit jaar uit een iets andere opstelling dan vorig jaar. Zo hebben wij Jarich en Joop erbij gekregen en zijn Wouter J. en Niklas naar andere teams gegaan. Vorig jaar was het zesde al voor de laatste ronde kampioen geworden (kunt u het zich nog herinneren?), maar werd er in de laatste ronde toch nog onverwachts verloren van ENO. Dit was de enige wedstrijd waar ondergetekende niet aanwezig was, dus misschien dat het daaraan lag? We zullen het nooit weten, maar wat we al wel wisten was dat we dat vanavond even anders gingen doen.

 

Enfin, allemaal om 19:00 uur verzamelen bij het Terphoes en rond half 8 was iedereen in Nijverdal, de een wat eerder dan de ander want de auto van Dick werd ruimschoots voorbij gesjeesd door Albert op de snelweg ('huh, maar ik heb je helemaal niet voorbij zien komen!'). En na wat organisatorische praat waarbij alleen de heren van Max Euwe hartelijk welkom geheten werden.... gingen we spelen.

 

Albert met wit op het eerste bord maakte er al meteen een wild-western van (geweigerd morra-gambiet) want toen ik na 5 minuten eens opkeek van mijn eigen bord had Albert al een dame de vijandelijke stelling in gekregen en waren zijn lichte stukken onderweg voor assistentie. Dat zou nog wat worden.

 

Op mijn bord opende mijn tegenstander met 1.Pf3. Okay, dikke paniek. Wat doe ik op 1.Pf3?! Frank had me vantevoren al ingefluisterd dat mijn tegenstander, Dennie Klink, de vorige keer van Wouter J. had gewonnen en aangezien Wouter J. ook een Hollands-speler is was ik in dubio over of ik ook Hollands zou spelen. Na wat denken speelde ik vol zelfvertrouwen (uhuh) 1...d5, waarna 2. c4 volgde en ik weer in dubio was wat ik nu eens zou gaan spelen. Geen idee wat je op dit soort stellingen speelt, en ik wist ook niet wat nou -voor mij met mijn lompe speelstijl- de beste voortzetting is. Dus toen moest ik aan de wijze woorden van de grote Sjoerd van Willigen denken; 'als na d5 c4 komt, kun je prima c6 spelen.' Ik dacht er nog even over na, ook over hoe ik dan mijn opstelling in zou gaan delen, en luisterde toen maar naar de Sjoerd-stem in mijn hoofd en speelde c6.

 

Bij Jarich op bord 3 bleef het lange tijd vrij rustig in het Spaans. De partij was lange tijd in evenwicht, maar in het middenspel wist Jarich een pionnetje mee te snoepen. Hij hield uiteindelijk een P+3 pionnen tegen P+2 pionnen over. Jarich probeerde dit lange tijd uit te melken, maar na ongeveer 5 keer remise af te slaan werd er uiteindelijk toch na ca. 2 uur besloten tot remise. 

Frank op bord 4 kreeg het weer eens voor elkaar om binnen een halfuur meer dan een uur bedenktijd kwijt te zijn en in een moeilijke stelling te zitten. Geen idee wat die stelling precies was, maar uit de uiteenzetting die hij later vertelde was het moeilijk en was het maar goed dat hij er zo lang over nadacht omdat anders misschien de tegenstander ergens wel een trucje had enzo. Okay, we geloven je :-)

 

In het eerste uur waren dit de borden die ik zoal in de gaten hield. Ondertussen was bij Albert het tij gekeerd en moesten zijn troepen weer terugtrekken uit vijandelijk gebied. Bij mij was ik flink met mijn lichte stukken aan het manoeuvreren om maar ergens een opening in de stelling te krijgen, en ineens kreeg ik dan toch de mogelijkheid om à tempo de witte dame weg te jagen, waardoor mijn stukken weer wat beter stonden. De manoeuvres gingen door totdat ik met wat tussenzetten wit kon forceren om nog heel weinig bewegingsruimte voor zijn stukken over te houden. Na wat foutjes aan de kant van de witten wist ik een stuk en een dame en daarmee de partij te winnen, en daarmee de tegenstander beduusd achter te laten. :-). Nu dat ik klaar was, was het tijd om ook de andere borden in de gaten te houden. Het was inmiddels 1.5-0.5 voor ons, maar op de andere borden kon het overduidelijk nog alle kanten op.

 

Csaba op bord 6 speelde weer eens een typische Csaba-partij. Dynamisch, snel, en compleet het tegenovergestelde van wat we net op bord 5 mochten aanschouwen. De jongeren onder ons zouden zeggen een YOLO-partij, wat nog wel een best goeie beschrijving zou zijn. De tegenstander zat vaak met de handen in de haren, wat natuurlijk een goed teken is voor onze importRoemeen. Maar toen ik weer eens zijn richting op keek, waren allerlei spelers van ENO ineens Csaba's tegenstander aan het feliciteren...huh? What happened? De stelling was uitgemond in remise. Toch nog even met Csaba naar de stelling kijken, want volgens mij had er meer in gezeten...maar ook tijdens de analyse concludeerden we dat het toch vrij remiseachtig was. Tussenstand: 2-1.

 

Frank had inmiddels de moeilijke stelling weten te keepen -met nog weinig tijd op de klok- en hij en zijn tegenstander waren uiteindelijk remise overeen gekomen. 2.5 -1.5.

Dick op bord 5 had weer een lekker rustige partij op het bord getoverd. Ik weet niet meer precies of het de Hippo was (zoals MC Hammer ooit zei: 'Ho stop! Hippotime! Tudududu – tuuduu'), maar op het scherpst van de snede werd er ook niet gespeeld. En ineens, als een donderslag bij heldere hemel, kwam de tegenstander van Dick, Dick's stelling in walsen en wist middels een penning een stuk op te halen. 2.5-2.5.

Roger op bord 7 speelde een vrij rustige partij waarbij hij ineens in tijdnood zat....als dat maar goed gaat. Er was nog wat geharrewar omdat Roger niet doornoteerde terwijl hij onder de 5 minuten zat, maar er werd toen ook al snel gezegd dat dat niet hoefde omdat je maar 10 seconden per zet erbij kreeg, en je dan dus niet hoeft te noteren als je onder de vijf minuten zit. De seconden tikten weg op Roger's klok en ineens had hij geen tijd meer over – de stelling was ook al niet meer te houden. 2.5-3.5.

 

Pfoe jongens, en toen werd het zweten geblazen! We zouden toch niet weer ten onder gaan?

Onze nieuwe rising star Joop zou dat niet laten gebeuren. Vastbesloten doorboorde hij op bord 8 de witte stelling met zijn torens-batterij. Frank durfde even niet te kijken omdat het leek alsof Joop er niet doorheen zou komen, maar Joop wist wel beter en tikte de tegenstander vakkundig van het bord af. Hoppa, 3.5-3.5!

 

En dan hadden we op bord 1 Albert nog. Na een druk begin, had Albert in het middenspel waarschijnlijk ergens zijn kans op voordeel gemist, waarna ze in een eindspel aangekomen waarvan een gemiddeld stap6-boek zou gaan smullen. Een stap6-boek wel, maar ons team niet want het zag er vrij remiseachtig uit en met remise zouden we 4-4 spelen....terwijl we toch eigenlijk liever wilden winnen!

En toen, ineens, pardoes, whoepsie....gaf de tegenstander van Albert een volle toren weg. Albert zag eerst zelf ook niet dat met Lxe5 de toren op b8 aangevallen staat...maar toen zijn tegenstander nonchalant zijn loper zette in plaats van zijn toren te redden zag Albert het en won zo -onverwacht- toch nog zijn partij. 4.5-3.5!

 

Het is een minimale overwinning, maar elke overwinning is er één! Een goed begin is het halve werk, en hopelijk kunnen we net als vorig jaar onze winning spirit goed vasthouden en het seizoen hopelijk in mei mooi afsluiten. En door deze overwinning is ESG. Dr Max Euwe 6 ook het eerste team dat van een team van een andere club weet te winnen in de externe competitie :).

 

Nadia Bloemendaal

Kamerschaak levert gezellige avond op

De uiteindelijke partij kwam uit op 108 zetten, maar vanaf zet 36/37 is de partij uitgevluggerd door Achim en Bart. Bij zet 70 is er een onduidelijkheid in de notatie maar het lijkt erop dat die nu correct aangepast is. Vraag was op zet 85. of er sprake van van drie maal dezelfde stelling, gezien de problemen met het noteren tijdens het vluggeren is dat moeilijk met zekerheid te zeggen, maar nu kan iedereen er in ieder geval naar kijken. Achteraf worden de zetten 10. h6 voorzien van een !? en 11. b4 van een ?!, en verderop verdient 22. Lc1 een ! en het eindspel na 22. ... Lxc1 lijkt licht voordelig voor wit. 108. Dd1+ in plaats van Db1+ zorgt ervoor dat er geen schaakjes meer zijn en dat geeft de doorslag. Er was algemene bewondering voor Achim dat hij ruim 70 zetten vluggerend alle grapjes en fouten wist te omzeilen, en ook algemene opluchting dat de partij voor middernacht afgelopen was!

 

Remise was weliswaar een terechte uitslag geweest gezien het verloop van de partij, maar daarmee konden we natuurlijk geen genoegen nemen...

In memoriam Jan Herlaar

 

 

Jan Herlaar was het oudste lid van de schaakvereniging Dr. Max Euwe. Hij was ook het oudste erelid. Erelid was hij al heel lang . Ik weet niet beter dan dat Jan erelid was. En ik ben al in 1995 lid geworden.

 

Jan heeft voor onze vereniging in de 80-er jaren heel veel betekend. Hij was de interne en externe competitieleider. Hij zorgde er voor dat de zaken goed geregeld werden ,zodat de leden onbekommerd hun spel konden spelen . Veelzeggend is een citaat uit het jaar 1983 over het eerste jaar van het functioneren van Jan als wedstrijdleider: “Het was nog nooit zo goed voor elkaar als dit jaar”

 

Jan deed zijn werk uiterst conscientieus. Hij besteedde er ook veel tijd aan. Voor een deel was dat omdat hij , toen hij in 1981 lid werd, al met pensioen was. Voor een ander deel omdat hij het maken van overzichten en berekeningen ook heel erg leuk vond. Zo publiceerde hij in juni 1986 naast de vier andere bijdragen voor ons clubblad Euwig Schaak ook nog een artikel met een overzicht van de eindstanden van de interne competitie over de laatste 8 seizoenen.

 

Als schaker heeft Jan in de 80-er jaren meegespeeld in het eerste tiental van onze club. Hij was een geducht tegenstander, maar vond zelf dat er veel andere spelers sterker waren dan hij.

 

 

 

Ik heb Jan leren kennen als een vriendelijke , rustige man, met gevoel voor humor. Onze speelsterkte was ongeveer gelijk , zodat wij in hetzelfde team kwamen te spelen. Dat team speelde niet op een heel hoog niveau, maar we werden wel zo af en toe kampioen. Dat vonden we toch wel erg leuk.

 

Jan schaakte weloverwogen. Bijna iedere schaker doet een zet , drukt de klok in en noteert vervolgens zijn gedane zet. Jan deed dat niet. Hij schreef altijd met een soort potlood ,dat je uit kon gummen. Hij noteerde eerst de door hem bedachte zet en dacht dan nog even na. Hij deed de zet pas echt als hij ook in tweede instantie tevreden was. Anders gumde hij eerst de notatie uit , schreef een andere zet op en voerde die vervolgens uit. Dan pas drukte hij de klok in.

 

Jan was een man met vaste rituelen. Hij dronk op de clubavonden steevast een witte Martini, die was dan ook altijd voorradig in het clublokaal. Maar hij dronk deze nooit voor 21.00 uur. Bood je hem voor die tijd iets te drinken aan , dan keek hij op zijn horloge en weigerde vriendelijk. Bood je hem na 21.00 uur iets te drinken aan , dan keek hij op zijn horloge en bestelde met vreugde zijn Martini.

 

De laatste jaren relativeerde Jan het schaken steeds meer. In feite vond hij het losse partijtjes spelen op de Posten mooier dan het serieuze schaken op de club. Hij sprak na bijna elke door hem gespeelde partij de woorden: “Zo dat is dan ook weer geschiedenis” . Het maakte hem niet meer uit of hij gewonnen dan wel verloren had , het was toch al weer geschiedenis , het had zijn betekenis gehad.

 

Nu is het leven van Jan geschiedenis geworden. Daarmee is een einde gekomen aan een periode van grote betrokkenheid bij zijn club, waarvan hij terecht ere lid is geweest.

 

Jan bedankt voor wat je voor Dr. Max Euwe hebt betekend, rust zacht.

 

 

Dick Voorintholt.

Afgelopen zaterdag hebben Jasper, Yannic, Anne, Gerrit-Jan, Nadia, George en Maarten van Max Euwe de vereniging goed lopen promoten in winkelcentrum Zuid in Enschede.

Het was zeer gezellig, en door de dag heen hebben we toch een flink aantal mensen aan onze stand gehad. Hieronder een korte sfeerimpressie.