Het eerste viertal heeft ook zijn tweede wedstrijd gewonnen. In de verre uitwedstrijd tegen Dalfsen werden alle wedstrijden winnend afgesloten. De heenreis verliep minder soepel. We vertrokken door omstandigheden al te laat uit Enschede, moesten toen een pistop maken op de UT en de Tomtom in de auto stuurde ons tot tweemaal toe een weg in die afgezet was. Desondanks kwamen we slechts een kwartier te laat. Gelukkig waren onze tegenstanders zo vriendelijk om de klokken niet direct om acht uur aan te zetten en kon er eindelijk geschaakt worden.

Maarten was als eerste klaar. Met wit creëerde hij al gauw een aanval op de kwetsbare pion op f7. Toen zwart daar niet de goede verdediging tegen vond, won Maarten al snel een kwaliteit. In het vervolg werden er meer stukken geruild waardoor de winst steeds dichterbij kwam. Op het einde liet Maarten nog zien dat hij ook pionneneindspelen goed beheerst door de kwaliteit die hij voorstond terug te geven om een gewonnen pionneneindspel te krijgen en te winnen.                

Ik bracht het tweede punt binnen. Er kwam een franse opening op het bord en ik was erg blij dat m’n tegenstander de spanning in het centrum ophief door het dicht te schuiven op de damevleugel. Dit zorgde ervoor dat ik makkelijk op de koningsvleugel van mijn enorme ruimtevoordeel gebruik kon maken. Zwart zag dit aankomen, en besloot z’n h-pion te offeren om een pionnenstorm tegen te houden. Nadeel hiervan was wel dat de pion op g7 een doelwit werd. Ik maakte hiervan gebruik door Ta1 via a2 naar g2 om te spelen. En hier ging zwart de fout in door de koningsvleugel te openen, in plaats van dicht proberen te houden. Hoewel mijn eigen stukken nog een beetje raar stonden, was het slechts een kwestie van tijd voordat alles meedeed. Toen alles meedeed, duurde het ook niet lang meer.

Ton had op bord 4 met zwart de plezierigste partij van de avond. Met zwart kreeg hij al gauw de overhand: een pion kon oprukken tot c3, en het paard dat wit op a4 had staan, kwam in de problemen. Er werd een pion gewonnen, en het ruimtevoordeel dat er al was werd rustig vergroot over het hele bord. Door deze systematische wurging was het voor wit onvermijdelijk om nog meer materiaal achter te komen.

Anne was als laatste bezig. Met zwart wilde hij een saaie opzet van wit spannend maken. Dit lukte wel, alleen was het moeilijk om echt voordeel te halen. Wit slaagde erin om vele stukken van Anne te ruilen waardoor er weinig van het initiatief overbleef. Het enige voordeel dat Anne had, was de betere pionnenstructuur. Toen wit er even later in slaagde de paarden te ruilen, ontstond een stelling met alle zware stukken. Remise leek onvermijdelijk, maar Anne zou Anne niet zijn als hij niet nog een uiterste poging zou doen om dit te winnen. Door af te wikkelen naar een iets beter toreneindspel kon hij zijn tegenstander nog onder druk zetten. Het eindspel was wel (makkelijk) remise, maar wit kon toch niet afwikkelen naar remise. De stelling van Anne werd steeds beter, en uiteindelijk ontstond een stelling waarin wit twee pionnen op de koningsvleugel had en Anne twee op de damevleugel. De pionnen van Anne waren wat verder opgerukt en de witte koning kwam daardoor ook in de problemen. Anne ging op het einde niet in op torenruil, want dat zou tot remise leiden. Met de torens op het bord en de ver opgerukte pionnen op de damevleugel maakte de winst niet moeilijk meer.

De terugreis verliep wat soepeler. Nadat Maarten afgezet was op het lokale station, stuurde de Tomtom ons door een aantal onbelichte boswegen en onbekende dorpen. Gelukkig was deze route wel sneller.

Individuele uitslagen:   
DS 72 (1714) – Dr. Max Euwe V1 (2117): 0 – 4    
Albert de Boer (1839) – Ewoud de Groote (2324) 0 – 1
Mindert Westra (1737) – Anne Veltman (2064)0 – 1     
H. Bartels (1719) – Maarten Vinke (2052) 0 – 1
J. Feberwee (1561) – Ton Ellenbroek (2029) 0 – 1

Plaats reactie