19dec Holten V1 -- Dr. Max Euwe V2

Na niet onverdienstelijke nederlagen tegen de twee sterkste teams uit de poule, is de weg nu vrij voor Max Euwe V2 om wat matchpunten te scoren. Met dat idee in het achterhoofd vertrokken we op een ongure maandagavond met de auto richting Holten. Onderweg nog even het overwinningsplan doorgesproken, en tevergeefs getracht nog wat aan Jessica’s openingskennis te doen (“na 1.d4 weet ik het niet meer”).

Toch zeker een ruime minuut voor acht kwamen we aan bij de speellocatie, sportpark Meermanskamp. Daar snel op zoek naar de speelzaal, de ervaren schaker weet dat dit meestal neerkomt op zoeken naar het zaaltje met het grootste aantal oudere mannen. Hier waren ze in Holten echter op voorbereid, ze hadden namelijk gepoogd de speelzaal te vermommen door er zowaar een jongedame in te zetten. Maar gelukkig zijn we bij Max Euwe wel wat gewend op dat gebied, en hadden we al snel onze weg naar de borden gevonden. We zaten amper of er werd gewoon voor de hele zaal koffie langs gebracht, goed geregeld.

Een klein uurtje in de wedstrijd waren de eerste ontwikkelingen al zichtbaar. Op bord 4 had Frank met zwart een soort koningsindisch op het bord, waar nog weinig vreemds aan de hand was. Remko op bord 3 was ondertussen al een stuk verder onderweg. In een gesloten Siciliaan koos hij met wit flink voor de aanval, wat hem een scherpe stelling opleverde maar waarvoor hij wel twee achtergebleven pionnetjes op de damevleugel moest inleveren. Maar liever een koningsaanval dan 1 of 2 pionnetjes meer zo dacht onze man, en terecht. Jessica op bord 2 had 1.d4 tegen gekregen en was dus meteen out of book. Haar tegenstander koos voor het degelijke maar saaie d4,c3,e3 systeem, met het idee de boel langzaam op te zetten. Jessica had echter flink wat ruimte gepakt, en kwam prima uit de opening. Sjoerd op bord1 had een nimzo-indisch op het bord, en een onhandige zetvolgorde van zijn tegenstander leverde Sjoerd een pion en een mooie stelling op.

Niet veel later was Remko klaar. Zijn aanval sloeg niet helemaal door, maar hij wist keurig af te wikkelen naar eeuwig schaak en zo een eindspel met een aantal pionnen minder te vermijden (½ – ½). Op dat moment stonden Jessica en Frank zeker niet minder en Sjoerd gewoon beter, dus het zag er rooskleurig uit. Toen ging het echter flink mis. In een veel betere stelling dacht Sjoerd tussendoor even een stuk te kunnen ruilen, maar zijn tegenstander had een handig tussenzetje en het was meteen einde oefening. Dat zijn de minder fijne momenten.

Toen keken we ineens tegen een ½ -1½  achterstand aan, en werden de remise-aanboden van de tegenstanders van Jessica en Frank dus ook principieel geweigerd omdat er nog zeker winstkansen waren. Frank had ondertussen (met nog 2minuten op de klok) de stelling geopend, en had zijn zware stukken gericht op de koningsstelling van de tegenstander. Deze hield echter alles potdicht, terwijl hij op de damevleugel zelf in de aanval ging. Dit in combinatie met de tijdnood was uiteindelijk niet meer te houden voor Frank, die helaas de handdoek in de ring moest gooien (½ -2½). Op dat moment was alleen Jessica nog bezig. In een prima partij had ze een klein ruimtevoordeeltje bereikt in een gesloten stelling. In de tijdnoodfase werd het nog even spannend, maar ook gezien de stand werd er uiteindelijk terecht berust in remise.

Dit levert de volgende eindstand:

Op de terugweg kwamen we zowaar nog terecht in een heuse sneeuwstorm, maar onze chauffeur Remko ‘winterbanden zijn voor mietjes’ Algera wist ons veilig thuis te krijgen. Met nul matchpunten en 3½  bordpunt staan we niet eens laatste, maar het is toch een wat treurig gezicht. We hebben echter nog vier wedstrijden om de stand wat dragelijker te maken, en als voornamelijk de teamcaptain (ikzelf) is een keer een foutloze partij aflevert, dan moeten die matchpunten wel komen.

TC  Sjoerd van Willigen

Plaats reactie