Beste lezers,
Afgelopen zaterdag is het derde team afgereisd naar
Winterswijk voor de zesde ronde van de SBO promotieklasse. Toen we uit de bus
stapten was het direct te voelen waarom ze die plaats Winterswijk noemen (en
niet Zomerswijk bijvoorbeeld). Na een lange wandeling, een kleine
koerswijziging en nog een lange wandeling, vlak voordat een aantal teamleden de
hoop op een schaakpartij zouden opgeven, wanhopig contact opzoekend met het
thuisfront, met bevroren ledematen, was daar toch eindelijk de speelzaal. Want,
het moet gezegd, heeft het derde team niet altijd even veel vertrouwen in de
navigerende vaardigheden van de coach. En terecht!
Nu hadden we die dag al eerder pech. Marion was helaas op
het laatste moment ziek geworden (geef dat eens wat eerder door meisje!),
waardoor we slechts met zeven man kwamen opdagen. Gelukkig voor ons had
Winterswijk een van hun sterkere spelers opgesteld tegen Marion, dus de schade
was beperkt.
Lang leek het erop dat alle borden een iets betere stand
hadden. Jessica won na vier zetten al een pion van haar tegenstander, dus dat
leek een puntje te worden. Jarich had zijn tegenstander goed onder druk gezet
in een ietwat rare opening. Zijn tegenstander vond het allemaal wat te eng
worden en besloot zijn toren te offeren tegen het paard van Jarich. Met deze en
zijn eigen kwaliteit, scoorde Jarich snel een soepel puntje. Bij ondergetekende
ging het ook eenvoudig. Ik had de eer te spelen tegen de lokale schoonheid (en
waarschijnlijk ook jeugdtalent) van Winterswijk. Ze kon echter geen goed plan
verzinnen om aan te vallen, vergat te rokeren, en verloor doordat de koning
onhandig in het midden bleef staan.
De andere partijen konden nog alle kanten op. Ferdinand had
een stelling met ongelijk gerokeerde koningen, dus dat was nog spannend. Bij Taras
werden er veel stukken geruild, maar Taras had nog aanval en controle over de
C-lijn.
Alles leek dus onder controle, totdat het noodlot toesloeg. De
tegenstander van Sjoerd offerde zijn toren op f7. Het was een erg mooi offer,
dat Sjoerd totaal gemist had. Het offer leidde vrijwel direct tot winst. Tegelijkertijd
had Maarten op het eerste bord een mindere stelling omdat zijn paard gepend
stond. Om het dier te redden moest hij twee pionnen geven. Dit kostte hem in
het daaropvolgende eindspel de partij.
Nadat Taras remise speelde bleek dat Ferdinand minder aanval
had dan dat ik had gezien. Ik moest dus mijn notitie voor dit verslag van hem
van het blaadje strepen. We stonden op dit moment al 4.5-2.5 achter, dus we
hadden Jessica nodig om de schade te beperken. Eventjes leek het erop alsof er
zou moeten worden mat gezet met paard/loper. Iets wat Jessica misschien in
tijdnood niet zou lukken. Maar Jessica vond een eenvoudigere manier om te
winnen, dus dat deed ze toen maar.
Voordat we weer terugkeerden naar Enschede besloten we eerst
een pizza te gaan eten in een locale cuisinerine (nouja, dat woord voor keuken
in het Frans). We waren per slot van richting al halverwege de reis naar Italië,
dus het zou zonde zijn daar geen gebruik te maken. Op de weg naar huis leerden
we van Taras allerlei wetenswaardigheden over het verwerken van afval en over
de hoedanigheid van AVI’s. Dit was weliswaar ongevraagd, maar wie weet komt de
kennis ooit nog van pas.
Reacties