In memoriam Jan Herlaar

Jan Herlaar was het oudste lid van de schaakvereniging Dr. Max Euwe. Hij was ook het oudste erelid. Erelid was hij al heel lang . Ik weet niet beter dan dat Jan erelid was. En ik ben al in 1995 lid geworden.

Jan heeft voor onze vereniging in de 80-er jaren heel veel betekend. Hij was de interne en externe competitieleider. Hij zorgde er voor dat de zaken goed geregeld werden ,zodat de leden onbekommerd hun spel konden spelen . Veelzeggend is een citaat uit het jaar 1983 over het eerste jaar van het functioneren van Jan als wedstrijdleider: “Het was nog nooit zo goed voor elkaar als dit jaar”

Jan deed zijn werk uiterst conscientieus. Hij besteedde er ook veel tijd aan. Voor een deel was dat omdat hij , toen hij in 1981 lid werd, al met pensioen was. Voor een ander deel omdat hij het maken van overzichten en berekeningen ook heel erg leuk vond. Zo publiceerde hij in juni 1986 naast de vier andere bijdragen voor ons clubblad Euwig Schaak ook nog een artikel met een overzicht van de eindstanden van de interne competitie over de laatste 8 seizoenen.

Als schaker heeft Jan in de 80-er jaren meegespeeld in het eerste tiental van onze club. Hij was een geducht tegenstander, maar vond zelf dat er veel andere spelers sterker waren dan hij.

Ik heb Jan leren kennen als een vriendelijke , rustige man, met gevoel voor humor. Onze speelsterkte was ongeveer gelijk , zodat wij in hetzelfde team kwamen te spelen. Dat team speelde niet op een heel hoog niveau, maar we werden wel zo af en toe kampioen. Dat vonden we toch wel erg leuk.

Jan schaakte weloverwogen. Bijna iedere schaker doet een zet , drukt de klok in en noteert vervolgens zijn gedane zet. Jan deed dat niet. Hij schreef altijd met een soort potlood ,dat je uit kon gummen. Hij noteerde eerst de door hem bedachte zet en dacht dan nog even na. Hij deed de zet pas echt als hij ook in tweede instantie tevreden was. Anders gumde hij eerst de notatie uit , schreef een andere zet op en voerde die vervolgens uit. Dan pas drukte hij de klok in.

Jan was een man met vaste rituelen. Hij dronk op de clubavonden steevast een witte Martini, die was dan ook altijd voorradig in het clublokaal. Maar hij dronk deze nooit voor 21.00 uur. Bood je hem voor die tijd iets te drinken aan , dan keek hij op zijn horloge en weigerde vriendelijk. Bood je hem na 21.00 uur iets te drinken aan , dan keek hij op zijn horloge en bestelde met vreugde zijn Martini.

De laatste jaren relativeerde Jan het schaken steeds meer. In feite vond hij het losse partijtjes spelen op de Posten mooier dan het serieuze schaken op de club. Hij sprak na bijna elke door hem gespeelde partij de woorden: “Zo dat is dan ook weer geschiedenis” . Het maakte hem niet meer uit of hij gewonnen dan wel verloren had , het was toch al weer geschiedenis , het had zijn betekenis gehad.

Nu is het leven van Jan geschiedenis geworden. Daarmee is een einde gekomen aan een periode van grote betrokkenheid bij zijn club, waarvan hij terecht ere lid is geweest.

Jan bedankt voor wat je voor Dr. Max Euwe hebt betekend, rust zacht.

Dick Voorintholt.

Plaats reactie