Jasper beschreef het al zo mooi in het vorige verslag, maar er lijken in heel Tukkerland bepaalde opmerkelijke tradities te zijn. Na afgelopen dinsdag lijkt een nieuwe traditie te zijn ontstaan. Lonneker uit of thuis, het blijft al jaren lastige wedstrijd voor ons. En ook deze keer was het niet anders. Ondanks een fors ratingoverwicht voor ons op drie borden gingen de gasten uit Groningen, Germanië, Enschede en Lonneker er met de buit vandoor. Het werd 1½ - 2½ terwijl professor Elo de omgekeerde uitslag zou verwachten.

Omdat het volgens mijn zielenknijper goed is om over de dingen te schrijven die je bezig houden in het dagelijks leven, ben ik dus de aangewezen persoon om over deze wedstrijd een verslagje te schrijven.

De opstelling van Lonneker kende geen verrassende namen. Tegen ons komen ze altijd in een zo’n sterk mogelijke opstelling. Paul ten Vergert komt altijd over vanuit Groningen en ook voor deze wedstrijd was Fabian Stotyn overgekomen vanuit Germanië om op een dinsdagavond in het mistige Enschede een potje te komen schaken.

Na een uurtje spelen zag het er allemaal wel OK uit voor ons. Zo had ik op het eerste bord met zwart al snel voordeel (iets wat redelijk uniek is voor mij). Dinant stond op bord twee wat minder, maar er was weinig concreets aan de hand. Anne op het derde bord leek wel voor een stuntje te kunnen gaan zorgen. Tegen de sterkste speler van Lonneker (Paul ten Vergert) stond hij gewoon een pion voor zonder dat wit daar iets voor leek te hebben. En tot slot op het vierde bord had Jasper met wit (dit overigens tot grote verbazing van zijn tegenstander, maar de reden dat Jasper met wit speelt is om hem van zijn witfobie af te helpen…) wel een lekkere stelling waarin hij de zwarte koning onder vuur kon nemen.

Wat volgde was wel tegenvallend. Toen ik later nog eens bij Anne keek, bleek er ineens een kwaliteit verloren te zijn gegaan in de strijd. Het was ook niet zo gek dat de tegenstanders een punt bij konden schrijven. Gelukkig liet Jasper zich niet gek maken. Hoewel de stelling wat rommelig oogde, kon ik aan de manier zien waarop hij van zijn chocomel dronk zien dat hij de controle over de stelling had. De berichten dat Jasper twee pionnen achter stond, maar wel een toren meer had. Dit betekende dat de gelijkmaker in de maak was. En zo geschiedde.

De druk lag nu bij mij en Dinant. Bij mij ging het een beetje mis. Na genoeg kansen gehad te hebben om een beter resulataat te halen, verloor ik dus. Hoe dat kwam is hier te zien.
Aan Dinant de taak om er nog een gelijkspel van te maken. Dit was wel een ondankbare taak, aangezien de stelling redelijk remise was. Meer heeft er ook nooit echt ingezeten, want vanuit de opening werd Dinant's sterke loper geruild en dat maakte het wel moeilijk om er nog iets van te maken. Dit lukte dan ook niet en zo werd de laatste partij remise waardoor de nederlaag een feit was.

Gelukkig hebben we nog een wedstrijd dit seizoen in Lonneker. En dan gaan we ervoor zorgen dat, deze traditie van steeds niet winnen Lonneker, wreed wordt verstoord!

Uitslag:

Geschreven door Grotovsky

Laatst bijgewerkt: 12 december 2013

V3 met drie dichtbij overwinning tegen ENO.

Eigenlijk deed het er vandaag niet toe. Tenslotte hebben we in de viertallen klasse 1 maar één doel: zorgen dat V2 geen kampioen wordt. En V2 heeft uiteraard datzelfde doel maar dan zorgen dat V3 geen kampioen wordt. U vraagt zich misschien af waarom zo'n negatief doel? Dat is helemaal niet negatief. Dit is de oplossing voor een problematische klasse. Zo hebben we beiden een haalbare ambitie en is het zelfs mogelijk dat we allebei een succesvol seizoen hebben! Maar goed, we moesten naar Nijverdal, en al willen we graag dat V2 geen kampioen wordt, expres verliezen is natuurlijk niet aan de orde. Daarvoor hebben we teveel eergevoel, en we willen de opdracht van V2 om ons geen kampioen te laten worden ook niet te makkelijk maken.

Helaas werd Onno ziek. (beterschap Onno!) Gelukkig was er al een reserve, want ik kon misschien niet mee (uiteindelijk toch wel). Maar die reserve bleek ook ziek. En de reserve van de reserve had al beloofd in V4 te spelen. Zo bleek uiteindelijk dat zo ongeveer iedereen die bereid was op maandag te spelen ziek zwak of misselijk was. Met drie gingen we dus naar Nijverdal, gelukkig wel versterkt met Wouter Jans die natuurlijk een welkome aanvulling is en zeker niet onder doet voor Csaba die al tijdig had aangegeven dat hij belangrijkere dingen te doen had dan tegen ENO spelen...

Helaas bleek Johan op den Dries weer van de partij, en hij werd mijn tegenstander. Dat vond ik persoonlijk erg leuk maar voor het team betekende dat wel dat we een moeilijke opgave hadden om te winnen. Sjoerd speelde (zoals verwacht) tegen Etienne Alssema en Wouter Jans op drie tegen Marcel Lamers.
Sjoerd begon slecht maar Etienne had steeds meer last van de onrust in de speellocatie en begon fouten te maken. Daardoor kreeg Sjoerd een kleine kwaliteit voor en een mooie stelling met allerlei matdreigingen. Wouter had ondertussen solide gespeeld en een klein voordeeltje te pakken die hij leek te gaan uitbouwen naar een overwinning.

En ik zei de gek? Ik stond ondertussen na een mooie partij gewonnen tegen Johan. Maar juist toen de overwinning binnen was speelde ik te snel en vergooide ik het helemaal. Erg jammer, maar wel een enorm spannende partij en het geeft deze burger moed dat ik zonder het te stelen in een gewonnen positie ben gekomen. Volgende keer even rustiger en dan maak ik het wel af... (bekijk de partij op de partijen pagina van zaterdag - alleen voor leden).
Wouter en Sjoerd wonnen daarna wel en het eindigde daarom gelijk met 2-2.

V2 maak jullie borst maar nat. Nou ja, figuurlijk dan maar, anders leidt dat zo af...

Geschreven door Remko

Laatst bijgewerkt: 10 december 2013

KNSB klasse 3A, Ronde 3, 7-12-2013

Denk en Zet – ESG Dr. Max Euwe 4

In de derde ronde van KNSB klasse 3A mocht ons vierde team aantreden tegen Denk en Zet in Hattem. Met al onze 9 spelers beschikbaar was de vers afgestudeerde Wouter dus vrij om het derde team te versterken. Aangekomen in Hattem spelen we in het clubhuis van de schaatsvereniging naast een enorme ijsbaan, leuke locatie. De opgetogen teamleider van Denk en Zet deelde meteen mee dat ze wel wat verzwakt waren omdat onder ander hun bord 1 man niet aanwezig kon zijn vanwege goedheiligman gerelateerde activiteiten.

Gezien het feit dat matchpunten voor ons nu toch wel heel wenselijk waren was er gekozen voor een licht tactische opstelling en waren Jörg, Andre en ikzelf te vinden aan de lagere borden. Na ongeveer anderhalf uur zag alles er prima uit. Remko (bord 7) en Sjoerd (bord 8) stonden prettig tegen de twee invallers van Denk en Zet, en Jörg (bord 6) was aan een wild avontuur bezig. Ondertussen stond Peter (bord 2) helemaal niet verkeerd tegen de sterkste man van de tegenstander.

Rond een uur of drie was André op bord 5 als eerste klaar. In een ongeveer gelijke stelling gooide zijn tegenstander er een vol stuk tegenaan. Hij priegelde nog even verder maar het had weinig zin meer (1-0). Jörg op bord 6 was aan een absurde partij bezig. Meerdere verbonden vrijpionnen voor beide spelers, open koningsstellingen met zware stukken nog op het bord. Aan het einde was het helaas Jörg die aan het kortste eind trok, de pionnen van de tegenstander waren eerder aan de overkant en onze man moest capituleren (1-1).

Ikzelf stond ondertussen erg prettig. Mijn tegenstander beging een positionele blunder en wikkelde vervolgens af naar een eindspel met pion minder zonder enige compensatie. Niet heel veel later liet hij een geforceerde winst toe en kon ik lekker op tijd aan het bier (fijn zo’n chauffeur :P). De chauffeur in kwestie (Remko) gooide alles op de aanval om zijn gambietje te rechtvaardigen. Zijn tegenstander maakte hierop een fout en Remko kon twee stukken voor een toren cashen en leek zeer prettig te staan. Het resulterende eindspel werd zonder veel problemen uitgetikt door onze man voor een soepele 3-1 voorsprong. Remko's partij kan hier worden nagespeeld (alleen voor leden).

Met de eerste matchpunten van het seizoen binnen handbereik waren op dat moment waren alleen nog de serieuze mannen (en 1 serieuze vrouw) aan de bovenste vier borden bezig. Frank aan bord 1 stond iets prettiger en had een behoorlijk tijdsvoordeel te pakken. Peter aan bord 2 stond gewoon veel beter maar de stelling was nog wel chaotisch genoeg om onzeker te blijven. Norbert op 3 had (zoals wel vaker) een volledig gelijkwaardige stelling op het bord, Kirsten op 4 was de enige die wel in zwaar weer was.

Kirsten wist haar stelling uiteindelijk niet meer te houden en moest capituleren. Frank dacht veilig wat druk te kunnen zetten op zijn in tijdnood verkerende tegenstander, maar overzag een kleine truc en gaf meteen op. Een lichte tegenvaller, maar bij een stand van 3-3 zou de kleinst mogelijk overwinning er toch in moeten zitten. Peter had ondertussen zijn goede stelling omgezet in materiaal voorsprong en maakte dit eigenlijk vrij comfortabel af. Een knappe overwinning van Peter tegen meer dan 300 ratingpunten meer, nota bene in een gambiet dat hij nog nooit gezien had. “Gewoon goede zetten doen” was grofweg zijn boodschap na afloop. Juist!

Op dat moment was alleen Norbert nog bezig in een volledig gelijke stelling. Zijn tegenstander probeerde nog een paar dingen, maar na een half uurtje pielen gaf hij het maar remise en was onze overwinning een feit!

Met de eerste matchpunten op zak is ons doel van handhaving in de KNSB weer een stapje dichterbij. Op naar de volgende!

Geschreven door Sjoerd van Willigen

Laatst bijgewerkt: 08 december 2013

EDS V1 – ESG Dr. Max Euwe V1

Jasper de Jong

Delden is een gehucht. Het is natuurlijk makkelijk om hier grappen over te maken, als je het nog nooit hebt gezien (wat overigens de kans vergroot dat het een gehucht is). Maar nu ik er heen heb moeten fietsen, kan ik in alle serieusheid zeggen dat het een gehucht is. Ik maak geen grappen! Wat is namelijk het geval? Ik fietste rustig langs het kanaal, en keek mijn ogen uit (voor zo ver dat kon met een tegemoetkomend schip). dat de weg zo goed was. “Dat ze die technologie hier al hebben”, dacht ik. Er was echter een logische verklaring voor: Hengelo. Vanaf het moment dat ik het bordje ‘Delden’ passeerde, was nog slechts 20 procent van de wegen verhard. En dan bedoel ik niet het onverharde keienweggetje, dat fietsen lastig maakt. Nee, ik bedoel modderpoelen die het fietsen vrijwel onmogelijk maken.

Desondanks was ik 5 minuten voor aanvang van de wedstrijd bij de speellocatie. Die 5 minuten waren dan ook hard nodig, want de eerste deur die ik zag was de ingang van de keuken. “Dan kan ik beter op zoek naar een hoofdingang.” Na alle andere deuren te hebben gechecked, besloot ik toch eens naar binnen te gluren. Er stonden toch echt schaakborden. Gelukkig ontmoette ik op dat moment mijn teamgenoten, Ewoud, Dinant en Maarten die hadden besloten hun auto te riskeren in de jungle van Delden. Zij kwamen met het heldere idee om te kloppen. Er keek een man verbaasd uit het raam. Ik zwaaide, en hij liep weg bij het raam. Ik ging er vanuit dat hij de deur ging openen, maar hij moet gedacht hebben: “Alle locals weten best dat de keukendeur de hoofdingang is. Dit is dus hoogstwaarschijnlijk een Deldense beer. Laat ik de deur dus maar niet openen.” Gelukkig was de keukendeur op dat moment nog de enige optie, dus gingen we naar binnen en kon de match beginnen.

Tijdens de match maakten we kennis met een ware lokale Deldense traditie: Praten tijdens het schaken. Het begon al met de lokale speler die kort na aanvang binnen kwam lopen: “Hè, wie zijn die mensen?" “Dat zijn externe spelers” "Oh, gelukkig moeten ze tegen die goeien van ons, dat gaan we vast winnen!” “Nee, dat is Max Euwe, die zijn beter dan wij.” “Hé, spelen die mensen ook extern?” “Nee, die zijn van onze vereniging” “Oh, nu herken ik ze.”

Maar ook de externe spelers vonden het niet erg om eens wat te zeggen tijdens de partij. Vooral de tegenstander van Maarten deed bij elke zet wel een opmerking: “Ai, dat dacht ik al.” “Tja, dan kan ik alleen nog dit doen”. Telkens keek ik verwachtingvol opzij, maar telkens was juist Maarten degene die niet gewonnen stond. Uiteindelijk was dat zelfs de enige partij die we niet wonnen. Dinants tegenstander deed zijn best om niet elke zet te praten, maar toen ze allebei minder dan een minuut hadden, werd de spanning hem te veel: ”Wat schaken we snel, hè?”.

Gelukkig liet Dinant zich niet afleiden, en wonnen we met 3,5-0,5. Maar veel belangrijker, we zijn een stuk wijzer geworden met nieuwe kennis van velerlei oude Twentse tradities, en we hebben een betere kijk op hoe mensen leefden voordat de straat was uitgevonden.

Geschreven door Jasperov

Laatst bijgewerkt: 12 november 2013

Geschreven door Casper

Laatst bijgewerkt: 10 november 2013